Zaduma

Serce człowieka jest w ciągłym biciu, ale przychodzi taki czas, w którym to bicie zamiera. Zaduma nad tym, co było i minęło, nie może przysłonić nadziei, która daje wiarę w życie, które skończywszy się na tej ziemi zaczęło się, by trwać na wieki. Tylko prawdziwa wiara w życie wieczne, daje prawdziwe przeżycia w nawiedzaniu grobów najbliższych. To nasze dusze ciągną nasze ciała na cmentarze - miasta zmarłych. Miasta, w których obowiązuje cisza, ład i spokój. To właśnie w tych miejscach napawa nas zamyślenie nad śmiercią, przemijaniem, starzeniem się i wiarą w Boga. Człowiekowi jest to potrzebne, by mógł trwać w przekonaniu, że spotka się z najbliższymi w niebie. To właśnie zaduma rodzi nadzieję i wiarę. Wiara podtrzymuje nas przy życiu, a dokładając do tego jeszcze miłość otrzymujemy podstawowe trzy cnoty boskie.

• Wiara
• Nadzieja
• Miłość

 Zatrzymując się na cmentarzach pomyślmy nad tym co było, jest i będzie.
Modlitwa niech będzie wyrazem naszego chrześcijańskiego traktowania duszy, jej szacunku i wiecznego odpoczywania.
Wiara niech będzie prawdziwa i pełna prawdy, żeby mogła nas prowadzić dalej przez życie doczesne.
Nadzieja niech nie zanika w sercach naszych, byśmy mogli nieustannie wierzyć w istotę życia wiecznego.
Miłość, która jest największym darem od Boga niech nie traci na wartościach. 

Pierwowzór

Słowo to ma duże znaczenie filozoficzne. Sama nazwa mówi, że chodzi o pierwszy wzór. Wzór czego? - wszystkiego. Mało używa się tego określenia, ale uważam, że można go przypisać do bardziej wyniosłych znaczeń. Pierwowzór (tego słowa nie ma nawet w wikipedii) - to nadanie czegoś jako podstawa, fundament, podwalina na której ma się opierać przykład do naśladowania (wg. mnie). Od tego pierwszego wzoru konstruujemy dalsze części znaczeniowe. Możemy wykorzystać ten wzorzec do naszego postępowania, ale pytanie nasuwa się samo, skąd wiadomo, że ten pierwowzór jest na tyle dobry, żeby móc się na nim oprzeć? No, to sami musimy ocenić. Pierwowzór nie musi być wcale dobry. Jeśli pochodzi od zła, które w mniemaniu dawcy tego wzoru dla niego samego jest dobrem, to dla nas wcale nie musi to być, wzór do naśladowania. Jeśli wzorów będziemy szukać od dobrych i pewnych dawców, to nasza podwalina życie będzie miała dużą wytrzymałość i będziemy mogli zwyciężać pokusy i cierpienia. Najlepszym pierwowzorem postępowania był Chrystus - postać historyczna i udokumentowana. Czego tak wielu ludzi odchodzi od wiary w niego? Czy wzór jaki nam dał nie jest godny do naśladowania? Przynajmniej powiedzmy sobie szczerze, że tak. Nikt nie jest doskonały, ale to w niczym nie przeszkadza, żeby do tej doskonałości dążyć. Zatem obierzmy sobie za cel, naśladować Chrystusa, a to będzie nasz dobry krok, abyśmy swoim postępowaniem dawali pierwowzory naszym dzieciom - dobre pierwowzory.

Sztuka bycia i istnienia

Skoro istniejemy, ponieważ zostaliśmy stworzeni, to wypełniajmy zadania polecone nam przez Stwórcę. Sztuką jest wykonywać rzeczy naszego istnienia. Istnienie nasze nie musi być tylko niepotrzebną egzystencją. Wolna wola pozwala na wybór, ale powinna nas mobilizować do czynów godnych naszego bycia na tej ziemi. Być, czy nie być - oto jest pytanie. Być tym kim chcesz być, to jest Twe wyzwanie. Patrząc na innych ludzi, dostrzegamy w nich trochę cech, które sami posiadamy. Każdy ma wady i zalety, ale dążenie do określonego celu to sztuka bycia i istnienia, na którą czeka nasz Stwórca, a przecież mając wolną wolę nie zawsze jesteśmy skłonni do bycie istotami rozumnymi i popełniamy błędy. Starajmy się być artystami życia, którzy za priorytet uważają sztukę, jako wielkie wyzwanie.

Popełnić dobro

1. Proś, kiedy nie potrzebujesz pomocy.
2. Dziękuj, wtedy gdy jesteś szczęśliwy.
3. Bądź zawsze gotowy na przyjęcie tego, czego nie oczekujesz.
4. Doceń to, co posiadasz.
5. Oddaj to, czego pragniesz najbardziej.
6. Jak masz coś, to daj.
7. Jak nie masz nic, to nie zabieraj.

Trudno jest Ci spełnić te wytyczne? Oznacza to, że zastanawiasz się nad tym, a to już jest pierwszy krok do popełnienia dobra.